Εδώ και πολλά χρόνια επικρατούσε ο μύθος ότι η λεύκη είναι ανίατη πάθηση. Βέβαια και σήμερα ένα ποσοστό δερματολόγων το ίδιο πιστεύει, όμως αυτό δεν ισχύει πλέον γιατί σ’ ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών με λεύκη έχουμε καταπληκτικά αποτελέσματα με επαναχρωματισμό που φτάνει μέχρι και το 70% της περιοχής που κάνουμε θεραπεία, από το πρώτο τρίμηνο χωρίς φωτοθεραπεία.
Αυτή είναι η άποψη διάσημων λευκολόγων παγκοσμίως και όχι θεραπευτών που ευκαιριακά βλέπουν και περιστατικά λεύκης ενώ το αντικείμενο της δουλειάς τους είναι η κοσμετική δερματολογία.
Βέβαια, για να επιτύχουμε ικανοποιητικά αποτελέσματα ο χρόνος της θεραπείας της λεύκης δεν είναι μικρός και είναι απαραίτητα τα εξής:
α) η εμπειρία και η γνώση του δερματολόγου που αναλαμβάνει έναν ασθενή με λεύκη, που τον κάνουν ικανό να μπορεί να επιτύχει επαναναχρωματισμό, σταθεροποίηση και διατήρηση του επαναχρωματισμού.
β) η καλή συμμόρφωση του ασθενούς, δηλαδή η διάθεση να ασχοληθεί με τη θεραπεία της λεύκης.
γ) η τακτική επανεξέταση του ασθενούς με λεύκη για έλεγχο της προόδου.
Αυτοί είναι οι παράγοντες θεραπείας της λεύκης που σταθμίζονται.
Υπάρχουν όμως και παράγοντες που κάνουν την πορεία και την πρόβλεψη της λεύκης απρόβλεπτες, όπως:
- ο φωτότυπος του ασθενούς, δηλαδή ο τύπος του δέρματός του,
- η περιοχή του σώματος που πάσχει από λεύκη,
- η διάρκεια της λεύκης,
- η ψυχική ισορροπία του ασθενούς με λεύκη,
- η διάθεση του ασθενούς με λεύκη να προστατεύει καθημερινά και σε βάθος χρόνου τον εαυτό του από τους παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για την αύξηση του μεγέθους του προβλήματος.
Τέτοιοι παράγοντες είναι:
α) η αλόγιστη έκθεση του ασθενούς με λεύκη στην ηλιακή ακτινοβολία,
β) η χρόνια τριβή που αναπτύσσεται καθημερινά στις περιοχές που σχετίζονται με στενά ρούχα, εσώρουχα και διάφορα αξεσουάρ όπου έχουμε μηχανικό τραυματισμό και εμφάνιση νέων βλαβών.
Αυτό, γίνεται διότι το ηλιακό έγκαυμα ή η συνεχής τριβή και ο τραυματισμός, αύξανουν την απελευθέρωση νευροπεπτιδίων – ουσιών τοξικών για τα μελανοκύτταρα με αποτέλεσμα την εμφάνιση νέων βλαβών λεύκης ή την επέκταση των παλαιών. Είναι το γνωστό πλέον για τους ασθενείς φαινόμενο Koebner, που προκαλείται όπως προανέφερα από τον τραυματισμό, την τριβή και τον ήλιο.
Τέλος, διάφοροι παράγοντες της καθημερινότητας που διαταράσσουν την ψυχική ισορροπία και παράγουν έντονο στρες ή το τσιγάρο ή οι διάφορες χημικές ενώσεις που δεσμεύονται τοπικά ή μέσω της διατροφής και παράγουν ελεύθερες ρίζες που με τη σειρά τους προκαλούν βλάβες στις κυτταρικές δομές των μελανοκυττάρων, άρα επέκταση της λεύκης.
Επίδραση της ψυχής στην πορεία της λεύκης.
Βλέπουμε καθαρά την επίδραση της ψυχής στην εξέλιξη της νόσου της λεύκης. Στην έναρξη της λεύκης, μια έντονη ψυχοπιεστική κατάσταση όπως ένας θάνατος, μια ερωτική απογοήτευση, ένα διαζύγιο, ένα τροχαίο αποτελεί την ψυχοσωματική φάση όπου η ψυχή προσβάλλει το δέρμα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση των πρώτων λεύκων κηλίδων.
Στη συνέχεια, η εικόνα της δυσμορφίας που φέρνει τον πανικό του ασθενούς, προκαλεί την επέκτασή της λεύκης και αποτελεί τη σωματοψυχική φάση. Συμπερασματικά, καταλαβαίνουμε ότι η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση αλλά και την περαιτέρω πορεία της λεύκης. Από την άλλη, επηρεάζει ποικιλοτρόπως την ψυχολογία του ασθενούς που πάσχει από λεύκη με σοβαρές ψυχοσωματικές επιπτώσεις που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής, την οικογενειακή και σεξουαλική ζωή των ασθενών. Οι ασθενείς με λεύκη δε βρίσκουν πάντα τη συναισθηματική κατανόηση από τον θεράποντά τους και πολλές φορές απογοητεύονται από την άστοχη αντιμετώπιση, την ολιγόλεπτη εξέταση και την αδιαφορία επί του ψυχολογικού κομματιού της πάθησης.